DOST

Şu köşe senin köşe, bu köşe benim,
Diye başlardık hep oyunumuza.
Birlikte ağladık, birlikte coştuk.
Neden yabancılar girdi dostluğumuza!

Bulutlu gözlerinle bana bakardın,
Dertli çeşme gibi için dökerdin
Sabır taşı gibi sabrım denerdin
Neden şehirler girdi hep aramıza!

Gülünce pespembe olurdu rengin,
İnsanı ağlatan dertli bir sesin,
Merhametin ta kendisiydisözlerin,
Neden iş güç girdi dostluğumuza

Bu sesin şimdi bana inan yabancı,
Tanıyamaz oldum öz sırdaşımı,
Hani birlikte çıkacaktık dik yokuşları,
Neden koyuverdin beni bu yarı yolda!

Demişlerdi araya girince hırs ve nefis,
Unutulur gider dostluk, sessiz sessiz...
Şimdi anlıyorum bunu çaresiz
Neden bencillkler girdi dostluğumuza

                                                Filiz KALDIRIM
                                                   Mart / 2008