EY İNSANLAR

Denizlerde şahlanmış kasırgalar kopuyor
Cinnet, şüphe, korku her yerimizi sarıyor
Bu dünya düzeni artık bizi boğuyor
Çürüyen ağaç gibi çiçeklerimiz soluyor.

Düzeni bozuk bir saatiz asılıyız duvarda
Belki sökülüp atılacağız, kalmayacağız yarına
Dalacağız belki de esrarlı bir uykuya 
Yerimiz yatağımız mezar olacak sonra

Özgürlük üstüne hep özgürlük diyoruz,
Şu yalancı dünyada yok olup gidiyoruz.
Elimizde bir varken bir daha istiyoruz,
Suya hasret bir gül gibi solup yok oluyoruz.

Ey insanlar görün artık halimize bir bakın
Eriyip gidiyoruz içerisinde zamanın
Fırsatını değerlendirmeliyiz giden her anın
Pişman oluruz, işitiriz sesini her ahın!..

                                                   Filiz KALDIRIM
                                                     31/03/2008